Speelgoed en Happy’s house

Op 28 oktober ging er een kindje met ontslag naar een ziekenhuis dicht bij zijn dorp. Het kind had osteomyelitis aan zijn li-bovenbeen, dit is een botontsteking. Het was helaas alleen al zo ver gevorderd dat het bot rot was en dat zijn hele been geamputeerd zou moeten worden. Nou was hij in het ziekenhuis nog een keer gevallen waardoor hij ook een infectie had in zijn re-bovenbeen en heup. In hoeverre dit beter zou worden was niet te zeggen, ook omdat het kind lichamelijk zwak was. De ouders hebben de amputatie geweigerd en overplaatsing gevraagd naar een ziekenhuis bij hun in de buurt. Het kind zou daar dan verder worden verzorgt en zijn laatste levensfase doorbrengen. Het kind lag al 2 maanden in het ziekenhuis en verveelde zich, hij kon namelijk ook niet lopen en kwam niet uit bed. Op de dag dat hij werd overgeplaatst heb ik hem een gameboytje cadeau gegeven, zodat hij zich niet zou vervelen in het andere ziekenhuis en nog plezier kan hebben. Het kindje was hier dan ook heel blij mee en zwaaide naar mij totdat hij helemaal uit zicht was.
Die dag heb ik ook de andere kinderen blij gemaakt met ballonnen.

Deze week was het een rustige week op de kinderafdeling. We hebben blokken gekregen van het Catharine ziekenhuis en dit was dus een moment om de kinderen hiermee te laten spelen.
Ik heb toen een ronde gemaakt zodat iedereen wat blokken had of ander speelgoed, zo had elk kind die wakker was iets om mee te spelen. De kinderen vonden het erg leuk en genoten hier dan ook van. Ook de ouders hadden de grootste plezier en speelde met de blokken.

Ook was er een tante aanwezig met een babytje. De moeder van het babytje was overleden tijdens de bevalling, maar de tante heeft maar weinig geld voor haar eigen kinderen. Ze had het babytje gevoed met water, want ze kon geen borstvoeding geven. Nu krijgt ze elke week van Dr. Jacob een blik met flesvoeding poeder, waar ze kind samen met andere voeding kan voeden. Zo krijgt het babytje toch genoeg voedingsstoffen binnen. Noor en ik hebben aan tante een mutsje gegeven en veiligheidsspelden, zo had ze toch iets extra voor het babytje.

We zaten in de mini-bus van Lilongwe naar huis en er zat een vrouw langs ons met een kindje op schoot. Hun kochten een gekookte muis. Deze gingen ze opeten, de staart gooide ze weg, maar ze aten het met haar en al op. De geur was egt zo vies en het zag er ook echt vies uit. De vrouw gaf aan dat ze het heel lekker vond en het kindje vond het ook lekker.

Zaterdag zijn we naar het huis van Happy geweest, hij werkt in het ziekenhuis bij de verbrandingsmachine. Hij was zo blij en zo vereerd dat wij kwamen. Hij kon niet meer ophouden met lachen. Hij heeft ons zijn huis en laten zien en kennis laten maken met zijn familie. Zijn vrouw had speciaal eten voor ons klaargemaakt. Het was echt super lief. Ze hadden ook speciaal vlees voor ons gekocht, wat we helaas niet konden eten. Het vlees hier hang buiten in de zon totdat het wordt verkocht en kunnen dus veel bacteriën in zitten. We hebben dit ook uitgelegd aan Happy, ook met de uitleg daarbij dat onze darmen dat niet gewend zijn. Hij vond dit moeilijk te accepteren en voelde zich in het begin beledigt, maar gelukkig na goede uitleg waarom we het niet eten kon hij het accepteren.
Wij waren de eerste mzungu’s (witte westerse mensen) die op bezoek kwamen en hij was hier zo trots op dat hij zei, volgende keer dat jullie komen nodig een fotograaf uit. Hij wil het zo graag op foto vastgelegd hebben:). Dan merk je ook pas hoe speciaal het voor hun is dat wij mzungu’s bij hun op bezoek komen en met hun praten. Hij gaf ook aan dat de andere mzungu’s alleen maar met de andere mzungu’s omgaan en dat hij zo blij is dat wij ook vriendelijk zijn en omgaan met de lokale mensen. We vonden dat natuurlijk erg leuk om te horen en wij waren ook vereerd dat wij bij hem op bezoek mochten komen!

En we zijn alweer op de helft..