Begrafenis en de Vic Falls

De oom van Happy was overleden en Noor en ik gingen naar de begrafenis toe. Na een lange reis kwamen we aan bij het dorp van zijn oom. Wat erg grappig was, was toen we bijna bij het dorp aankwamen en we op de fietstaxi ik een vrouw zag lopen. Ik zag haar van achteren en ik dacht huh.. Toen we haar inhaalde draaide ik om en toen herkende ik haar. Het was een moeder die al 2x met een kind bij ons op afdeling is geweest. De 2de keer dat ze op de afdeling was moest ze zo lachen omdat ik haar herkende. Elke keer als we elkaar zagen tijdens die opname moesten we erg lachen, wat een leuke band schepte. Dus toen ik haar daar zag lopen lagen we allebei gelijk helemaal dubbel. Bijzonder en leuk dat je iemand dan zo ver weg van het ziekenhuis herkent en zij mij natuurlijk. Voor de mensen hier lijken alle witte mensen namelijk op elkaar.
Toen we bij het dorp aankwamen was de begrafenis net begonnen. Het begint met praten over de overledene en het geloof. Hierna volgt net zoals in Nederland de tocht naar het graf. Het verschil is dat hier heel het dorp en mensen van de omliggende dorpen hierbij aanwezig zijn, wat het dus heel druk maakt. De mensen huilen hier hardop tijdens de gehele tocht. Bij aankomst bij het graf gaat er iedereen omheen zitten en wordt er nog gesproken. Tijdens dat er iemand aan het woord is, is het erg stil. Wanneer ze uitgesproken zijn huilen de mensen weer hardop. De kist van de overledene is gedecoreerd met linnen, waardoor je het hout van de kist zelf niet ziet. Nadat de kist in het graf is gezakt worden er op de deksel stenen gelegd. Hierover wordt dan ook nog eerst nat zand gedaan. Tijdens het leggen van de stenen op kist kwam er iemand uit het graf gekropen. Niemand reageerde hierop en het leek alsof niemand hem zag. Ik dacht even dat ik aan het hallucineren was, maar nadat het natte zand eroverheen was gelegd kwamen er nog 2 mannen uit het graf gekropen. Hierna gingen alle vrouwen weer terug naar het dorp en gingen 10 mannen het gat dichten met het losse zand. Terug in het dorp krijgt iedereen te eten en na het eten gaat iedereen op huis aan. Het was een bijzondere ervaring en vooral tijdens de tocht naar het graf toe was het intens. De vrouwen die allemaal hard op huilen en roepen, het raakte me echt diep van binnen en wilde bijna mee gaan huilen.

De 28ste zijn we vertrokken naar de Victoria Water Falls in Zimbabwe. Hier was ook een 3daagse festival en zouden we oud en nieuw doorspelen. De 29ste arriveerde we aan bij de lodge en gingen we met zijn alle eten. Aangezien niemand van onze groep een 3daagse ticket hadden zijn we naar shoestrings lodge gegaan om daar de avond gezellig door te brengen. Na een avondje gezellig dansen en kletsen gingen we de volgende dag bungee jumpen met een val van 111 meter. Na veel moed bij elkaar gezameld te hebben heb ik de sprong gewaagt. Ik kan je 1 ding zeggen dat dit eenmalig was en dat ik dus never nooit meer ga doen. Pfhh wat was dat eng!
’s Avonds hebben we een sunsetcruise gedaan met gratis drankjes en kleine hapjes. Zo kon mooi iedereen bijkomen van de sprong, helaas was het alleen te bewolkt om de zonsondergang dan ook daadwerkelijk te zien. Hierna gingen we natuurlijk naar het festival, wat was dit anders dan mijn verwachting. Ik kende natuurlijk niemand die kwam optreden, maar ik had niet verwacht dat het deze avond een rock avond zou zijn. Het was rustig op het festival, maar de muziek was goed en de sfeer ook. Na een goed avondje stappen ben ik met een aantal meiden gaan brunchen, waarna ik een olifant ritje ben gaan doen. Wat was dit leuk!! Het zijn echt super beesten. Ik heb 3 kwartier op de olifant gezeten en een toch door een park gelopen. Tijdens de tocht zijn we ergens gestopt om de olifanten eten te geven, dat was echt grappig om te zien. Je hebt dan speciale brokjes op je hand, een mengsel van mais en pinda’s en nog meer, hij ging dan met de slurf naar je hand doen en zoog het met zijn slurf naar binnen. Vervolgens bracht hij dan zijn slurf naar zijn mond en blies de brokjes in zijn mond. Aan het einde van het ritje mochten we nog een keer de olifant eten geven en afscheid nemen. Ik zou zo weer een tochtje op een olifant willen maken, wat een pracht beesten!
Toen was het oudjaarsavond. Aangezien iedereen moe was van de afgelopen dagen ging ik met Wone en Amanda naar het festival, want wachten op de rest zou lang kunnen duren. Het was echt super, er kwam een bekende zuid Afrikaanse zangeres optreden en echt iedereen ging uit zijn dak! En ik moet zeggen die kan echt goed met haar kont dansen wow! Voordat de aftelling begon had iedereen van de groep elkaar gevonden en had ik de sterretjes uitgedeeld die ik van Noor op mijn verjaardag had gehad. Aangezien vuurwerk verboden was op dit festival was het echt een mooi gezicht en waren wij de enige met sterretjes! Na nog een heel tijd doorgefeest te hebben en veel mensen gelukkig Nieuwjaar gewenst te hebben gingen Wone en ik om 4 uur weer richting de lodge. Wat ook laat genoeg was voor mij want om 6 uur stond ik al langs mijn bed om nog naar de Victoria Water Falls te gaan voordat we weer richting huis gingen. Natuurlijk was ik ook de enigste die zo gek was om vroeg op te staan, maar ik was ook de enigste die er nog niet was geweest doordat mijn olifant ritje veel tijd in beslag had genomen. Wat was het lekker rustig in het park, ik had alle tijd om bij de uitkijkpunten te kijken en er was niemand die voor mijn beeld stond. Ik was dan ook maar 4 andere mensen in het park tegen gekomen, maar dat had ik ook niet ander verwacht om 7 uur ’s ochtends op 1 januari. De watervallen zijn echt machtig groot en je ziet dat er echt veel water naar beneden gaat. Het was echt zo mooi om te zien en is dan ook zeker een aanrader!


Gelukkig Nieuwjaar en tot over 35 dagen!
Ivonne