Nachtdienst en christmastime

Donderdag 12 december ben ik voor 2 nachtjes de nacht in gegaan. Ik was zo benieuwd hoe het in de nacht eraan toe gaat en wat ze allemaal doen.
Je begint om 19:30 met werken en je krijgt eerst de overdracht. Hierna ga je de medicijnbekertjes wassen en eventuele lege infuussystemen verwijderen. Ook zet je de medicijnen klaar en snijd je eventueel medicijnen waar nodig. Om 21:30 ga je de iv-medicatie geven, normaal gesproken gaan ze overdag in een lijn staan in de slaapvertrek. ’s Avonds moeten ze naar de treatmentroom komen om zo de andere kinderen en gaurdians niet wakker te maken. Wat wel grappig was in de tweede nacht die ik draaide, er kwamen gaurdians in de rij zitten maar ze waren vergeten hun kind mee te nemen. Toen moesten ze terug om het kind op te gaan halen, ze konden heir allen om lachen. Wanneer er tussendoor opnames komen doe je deze, wat beide nachten bij niet het geval was. Het waren 2 rustige nachten. Rond 22:00/23:00 kwam beide nachten 1 opname. De tweede nacht deed ik de opname met een verpleegkundige die normaal niet op de kinderafdeling staat. Voor de opname is een vragenlijst die je in moet vullen, aangezien mijn chichewa niet zo goed is deed mijn collega dit. Na alle informatie verzameld te hebben kwamen we samen tot de conclusie dat het kind malaria heeft. We hebben toen bloed afgenomen, waarbij ik meteen de MRDT-test afnam (hiermee test je of iemand malaria heeft) en deze was inderdaad positief. Mijn collega wist niet precies welke medicatie er werd voorgeschreven bij malaria. Ik heb toen de medicatielijst opgesteld, wat ik er leuk vond om te doen. Nu kan ik natuurlijk ook de behandeling voor een kind met malaria wel dromen. Aangezien het een simpele casus was en we deze zelf konden behandelen hoefden we geen clinical dokter te bellen. In de nachten is dat je zelfstandig nieuwe opnames mag diagnosticeren en medicatie mag voorschrijven, alleen bij moeilijke gevallen of twijfelgevallen bel je de clinical dokter. Dus ’s nachts neem je eigenlijk een deel van de taak van de arts over, wat heel leerzaam en spannend is. Wanneer er geen opnames zijn mag je gaan rusten, oftewel slapen. Beide nachten was het erg rustig en zijn we rond 11 uur naar bed gegaan. Wanneer er een nieuwe opname komt loopt de beveiliger met de patiënt mee naar de afdeling en klopt dan op de deur. Ook als er iets is met een patiënt komt een gaurdian op de deur kloppen. Wanneer er niks aan de hand is kun je slapen tot 5 uur. Om half 6 begin je met medicijnen delen, dit gebeurd dan wel weer in het slaapvertrek. Aangezien het om 5 uur al licht wordt, staat iedereen dan ook al op. Ook is het van 5 tot 7 bezoekuur, wat dus de drukste bezoekuur is van de hele dag. Na de medicatieronde kijk je weer of er lege infuussystemen zijn om te verwijderen en ga je beginnen met de vitale functies van alle kinderen af te nemen.
Om half 8 komt de vroege dienst en draag je alle bijzonderheden over waarna je om 8 uur naar huis mag.

21 december hadden we kerstviering op het werk. Het begon om kwart voor 10, wat dus uiteindelijk natuurlijk pas 11 uur werd. Het begon met speeches van Zuster Justine, de hoofdsponsor en daarna de directeur/dokter Mbeya, hij is nog maar 35 jaar.
Hierna werden de kerstpakketten uitgedeeld aan het personeel, deze bestaat uit veel zoetigheid. Nadat deze werden uitgedeeld gingen we alle afdelingen af om de patiënten ook hetzelfde pakket te geven. Dit was heel leuk en een gezellig gebeuren, er werd gezongen, gedanst en er was natuurlijk ook een jambe. Toen er op de kinderafdeling de pakketjes werden uitgedeeld hielpen Noor en ik mee met de pakketjes uit te delen. Ik ging eerst het kindje in de isolatiekamer doen, dat is echt zo’n leuk kindje en moeder en die mochten natuurlijk niet overgeslagen worden. Moeder vond het ook heel erg leuk om juist van mij het pakketje te krijgen, omdat ik vaak even langs kom om te kijken hoe het gaat en met gebaren te praten. Nadat alle patiënten op alle afdelingen hun pakket hadden gekregen gingen we eten. Natuurlijk was het eten nog niet klaar dus moesten wachten. Ze hadden al 2 dagen ervoor alle kippen gekocht en deze stonden in de keuken. Het waren levende kippen en werden voor het koken geslacht, dat is nog eens verse kip. De speciale gasten mochten eerst eten en kregen eten op een bord. Wij, als witte mensen, waren speciale gasten dus kregen eerst eten. Wij hadden dit op het begin niet door. We dachten de rest eet gewoon buiten. Toen we buiten kwamen, kwamen we er dus achter dat hun nog niet hadden gegeten. Er werden om en om beroepen omgeroepen die eten mochten halen. Wij hadden onze coupons niet in hoeven te leveren, dus wij gingen nog een keer eten halen, toen er verpleegkundigen werd omgeroepen. Dit deden we om eten het te geven aan de rest van de familie van Chrissie. Ze woont met meerdere mensen in haar kleine huisje en iedereen moet natuurlijk goed eten. Ze waren dan ook heel erg blij dat wij dit voor hun hadden gedaan.
Het eetgedeelte vonden we ook niet zo leuk. Wij hadden verwacht dat we met zijn alle ergens zouden eten, we hadden wel verwacht dat er verschil zou zijn in rang. We hadden niet verwacht dat sommige mensen meer dan 2 uur moesten wachten op hun eten, dat vonden we ook erg jammer.

Gisteren hadden we ons afscheidsetentje met onze collega’s van de pediatric ward. Jammer genoeg was er gedurende dag geen stroom en waren we flink aan het duimen dat we stroom zouden krijgen. Zuster Priscilla had een andere zuster meegenomen, wat we wel raar vonden, we kenden haar namelijk niet echt. Natuurlijk zeiden we hier niks van en we waren blij dat de andere collega’s niemand hadden meegenomen. Bijna al onze collega’s waren al aanwezig, Amy, Chrissie, Harrison en zuster Priscilla. Zacharia en Christopher moesten nog werken en hun zouden meteen na het werk komen. Om half 5 ging de stroom weer aan en zo blij en zo snel als we konden gingen we koken. Je weet namelijk maar nooit wanneer de stroom weer uitvalt. Om kwart over 5 was al het eten klaar en konden we gaan eten, maar er was nog steeds geen teken van Zacharia en Christopher. Iedereen vond het eten lekker en bleef opscheppen De pasta was erg in trek, terwijl ze dat niet kenden. Ook hadden we speciaal voor hun vlees gekocht en klaargemaakt. We wilde net aan het toetje beginnen toen Zacharia en Christopher kwamen, helaas was het eten al afgekoeld en kregen ze koud eten. Toch waren ze hier heel blij mee. Als toetje hadden we chocolade klop vla gemaakt. Harrison had na de hoofdmaaltijd gezegd dat hij helemaal vol zat, maar toen hij eenmaal het toetje proefde kon hij niet stoppen met eten. Hij schepte wel 4 keer op, totdat het toetje op was. Ze vonden het allemaal erg lekker en ze zeiden ook dat dit voor hun al hun kerstmismaal was. Ze waren super blij met het eten dat ze kregen en voelde zich vereerd. Wij vonden het erg leuk dat uiteindelijk iedereen was gekomen en het was een gezellige avond!